Discards in de visserij zijn vangsten die wel aan dek komen maar vervolgens weer overboord gezet worden. Sinds 2016 is er in het herziene Gemeenschappelijk Visserijbeleid een zogenaamde discard ban: met deze beslissing verplicht Europa vissers om ondermaatse vis aan boord te houden. Deze vis gaat wel af van het jaarlijks vangstquota maar mag geen commerciële waarde hebben. Dit zal ervoor zorgen dat eerdere vangst niet langer overboord gezet wordt om opslagruimte te creëren voor een meer waardevolle angst (high grading). Dit zal bovendien een beperking vormen voor de totale vangst, aangezien het vissen zal moeten gestopt worden van zodra er voor 1 soort reeds de toegestane hoeveelheid bereikt is. Dit zal hopelijk ook leiden tot het ontwikkelen van meer selectieve visserijtechnieken, die de hoeveelheid discards drastisch reduceren.

Onderlinge samenwerking tussen Vlaamse en federale overheden zijn verbeterd door middel van verschillende fora: onderhandelingen over visserijmaatregelen, beroepsopleiding vissers, streven naar betere recyclagemogelijkheden voor visnetten.

In 2016 werd met het Instituut voor Landbouw- en Visserijonderzoek een overeenkomst opgesteld voor het uitwerken van een protocol om de recreatieve visserij in de Belgische zeegebieden te monitoren. Sinds 2017 wordt dit protocol via een overeenkomst uitgevoerd. Deze monitoring bestaat deels uit een veldmonitoring teneinde de recreatieve zeevisserijsector in kaart te brengen (omvang, visserij-inspanning, plaatsbepaling) en deels uit het verwerken van de registratie van de vangstgegevens van de logboekdeelnemers. Er werd een specifieke website (www.recreatievezeevisserij.be) die een overzicht biedt van alle relevante regelgeving, technieken, en die de resultaten van de monitoring presenteert.

In het kader van het ‘Vistraject’ (een duurzaamheidstraject voor de Belgische visserijsector) werd een voorstel voor een ministerieel besluit geformuleerd t.a.v. het bevoegde kabinet. Hierin komen zowel technische maatregelen als procedurele maatregelen aan bod om de omschakeling van recreatieve visser naar commerciële visser te vereenvoudigen. Het voorstel krijgt echter niet de nodige aandacht van de bevoegde beleidspersonen.

Voor een duurzame visserij en correcte aanlandingsgegevens van haaien en roggen, is het essentieel dat de aparte soorten van deze kraakbeenvissen worden herkend onder de juiste naam, zowel aan boord als in de vismijn en in de ganse verdere visketen. Ook moet de regelgeving voor elke afzonderlijke soort duidelijk zijn. Daarom werd binnen het project HAROKIT een aantrekkelijke, duidelijke determinatiekit ontwikkeld, die vrij kan worden gebruikt aan boord, in de vismijn en de visserijschool. (www.vliz.be/nl/harokit) Het printwerk van een oplage (200 exemplaren) van deze harokit-identificatiemappen werd gefinancierd binnen het maatregelenprogramma. Daarnaast werd in 2021 een specifieke soortenidentificatie-app voor roggensoorten ontwikkeld. Deze werd gedemonstreerd in de Vismijn en aan boord bij de visserijschepen om het gebruik ervan te maximaliseren.